اولین دیسپنسر به معنای واقعی کلمه یک پمپ نیز بود. این دستگاه اولین بار در سال ۱۸۸۵ در ایندیانا توسط فردی با نام بوزر اختراع و فروخته شد. این دستگاه برای استفاده اتومبیل ها ساخته نشده بود، چراکه در آن زمان هنوز اتومبیلی نیز وجود نداشت. بلکه از این دستگاه برای تغذیه اجاق ها و چراغ های نفتی استفاده می شد.
بعدها وی با بهبود ایمنی دستگاه و اضافه کردن شلنگ به آن، دستگاه را برای سوختگیری اتومبیل ها تغییر داد. به این ترتیب حتی امروزه پمپ های عمودی سوختگیری در جایگاه ها را در کشورهایی مانند استرالیا، و یا تانکرهای سوخت رسانی هواپیماها را بوزر میگویند.دیسپنسرهای اولیه شامل یک مخزن شیشه ای مدرج در بالای دستگاه بود که بوسیله یک پمپ تا حجم دلخواه پر می شد، سپس پمپ خاموش شده و سوخت را به سمت باک رها میکردند.
با پیشرفت در تکنولوژی اندازه گیری حجم مایعات، دستگاهی به نام میتر به این منظور معرفی شد. با وجود دقت این دستگاه ها، در بالای دستگاه، توربینی شیشه ای نصب شده بود تا اطمینان لازم به خریدار برای تحویل سوخت داده شود. دیسپنسرهای امروزی از دو بخش ساخته میشوند: بخش اول واحدی الکترونیکی در بالای دستگاه می‌باشد، که شامل بردها و مدارهایی برای کنترل عملیات دستگاه، ارسال اطلاعات بر روی صفحه نمایشگر، برقراری ارتباط با برد شناور و سامانه هوشمند است. بخش دوم قسمت هیدرولیکی دستگاه می باشد که در یک دیسپنسر شامل میتر، شماره اندازهای مکانیکی و الکترونیکی و شیربرقی می‌باشد که وظیفه کنترل فیزیکی جریان سوخت را بر عهده دارند.
عمده تفاوت موجود در بین پمپ های امروزی جدا از کیفیت و منابع خرید قطعات دستگاه، در شکل ظاهر آنها، تعداد نازل دستگاه و تعداد محصول قابل عرضه توسط هر دستگاه، و وجود مانیتورهای تبلیغاتی آنها میباشد. البته شایان ذکر است در بین کشورها شکل دیسپنسرها در ژاپن متفاوت از سایر نقاط جهان میباشد. زیرا که در این کشور دیسپنسرها بصورت سقفی و آویز میباشند
پمپ بنزین و پمپ گاز(دیسپنسر گاز) از نمونه دیسپنسرهایی هستند که روزانه به مراتب با آن‌ها برخورد دارید.

منبع: رک مکانت