یک روانشناس خوب دارای ویژگی های زیر است :

روانشناس خوب باید از نظر علمی صلاحیت لازم را داشته باشد. یکی از در دسترس ترین روش های بررسی صلاحیت یک روانشناس داشتن پروانه سازمان نظام روانشناسی است. البته به نظر من داشتن پروانه حداقل صلاحیت برای یک روان درمانگر خوب است و کسی که پروانه سازمان نظام را داشته باشد لزوما درمانگر متبحری نیست.
مشاور باید به اندازه کافی باصلاحیت و باتجربه باشد تا بتواند بدون اینکه از شنیدن مشکلات شما زیاد برانگیخته شود، به شما کمک کند بر مشکلاتتان غلبه کنید. البته ممکن است مشاوری ملاقات کنید که آموزش یا تجربه لازم برای کمک به شما را نداشته باشد. در این صورت، لازم است این واقعیت را با شما در میان بگذارد.
درمانگر در مورد فرایند درمان و اینکه چطور می توانید از آن بهره گیرید را توضیح می دهد، اما تضمین نمی کند که حتما موفق می شوید و «همه مشکلاتتان حل خواهد شد». واقعیت این است که هیچ کس – نه شما و نه درمانگر – نمی تواند چنین تضمینی بدهد.
مشاور همیشه متمرکز بر شماست و با شما رفتار حرفه ای دارد. او قبل ازهر جلسه، یادداشت ها یا آیتم های رفتاری جلسات قبل را مرور می کند و برای ملاقات با شما آماده می شود. او معمولا زمان قرار ملاقات با شما را به خاطر دارد، سروقت در کلینیک حضور دارد، و با انجام کارهایی مثل پاسخ ندادن به تلفن، چک کردن ایمیل، یا حواس­ پرت در جلسه درمان نشان می دهد که به شما توجه می کند.
درمانگر در صورت لوزم، اختلالی را در شما تشخیص می دهد اما کاملا روی شما متمرکز می ماند و به شما کمک می کند این اختلال را مدیریت کنید تا حالتان بهتر شود. به عبارت دیگر، تشخیص اختلال در پس زمینه درمان باقی نمی ماند و به کانون تمرکز تبدیل نمی شود.
مشاور می داند و برای شما نیز توضیح می دهد که تعداد زیادی رویکردهای درمانی موثر وجود دارند، و تنها یک درمان نمی تواند تمام نیازهای هر مراجعی را رفع نماید. او از اجرای سایر رویکردهای درمانی نیز استقبال می کند.
مشاور در مورد تکنیک رواندرمانی که قرار است برای شما اجرا کند توضیح می دهد، با اشتیاق به سئوالات شما در مورد یک تکنیک خاص پاسخ می دهد، و در مورد هر تکنیکی که برای شما جدید یا متفاوت باشد نظرتان را جویا می شود.
درمانگر به شما کمک می کند در یک محیط ایمن و به شیوه ای درمانی، بدون اینکه مجددا دچار تروما شوید، با احساسات و خاطرات بسیار آسیب پذیرتان مواجه گردید. چون شما و درمانگرتان با هم کار می کنید، درمانگر می داند چه زمانی برای کار با این احساسات و خاطرات مناسب است. درمانگر شما را نه به سوی بررسی این احساسات «هل می دهد» و نه از آن «باز می دارد».
مشاور خودش هم تجربه شرکت در درمان را دارد. بسیاری از مشاوران به دلیل اینکه خودشان تجربیاتی مثبتی از درمانگر داشته اند تصمیم گرفته اند مشاور شوند، و می خواهند این تجربه را برای دیگران نیز بیافرینند. چون برخی دانشجویان قبل از ورود به برنامه آموزش مشاوره تجربه حضور در درمان را نداشته اند، اغلب برنامه های آموزشی از دانشجویان رشته مشاوره می خواهند که حتی برای یک دوره کوتاه مدت، در درمان شرکت کنند. این کار به درمانگر کمک می کند درمان را از دریچه چشم مراجع ببیند.
مشاور کاملا روشن برایتان توضیح می دهد که چطور می تواند به شما کمک کند. او مثال های ملموسی ارائه می دهد و به شما کمک می کند با شیوه کمک به شما، آنچه لازم است انجام دهید، و نحوه ارزیابی پیشرفت درمان آشنا شوید.
مشاور به طور منظم پیشرفت شما را بر اساس اهدافتان می سنجد و به شما کمک می کند متوجه شوید که الان کجا هستید و لازم است به کجا برسید.
احساس می کنید با مشاورتان ارتباط برقرار کرده اید. این نشان می دهد که مشاور واقعا به شما و به اهدافی که برای زندگیتان تعیین کرده اید باور دارد.
گفت و گوی شما با مشاورتان حالتی طبیعی و متعادل دارد. او نه خیلی زیاد و نه خیلی کم صحبت می کند. علاوه بر این، از زبان و اصطلاحات قابل درک استفاده می کند و هر مفهومی را ظاهرا که دشوار یا گیج کننده است برایتان توضیح می دهد.
مشاور پیش از ازدواج به شما کمک می کند به نقش خودتان در میزان شاد بودنتان پی برید و متوجه شوید که اگرچه برخی افراد تاثیر منفی بر زندگی شما به جای می گذارند، اما سرزنش کردن آنها کمکی به شما نمی کند و بخشی از گزینه های سالمتان نخواهد بود.
درمانگر با استفاده از مهارت های مقابله ای موثر، نیازهای روزمره مربوط به مدیریت علائمتان را تامین می کند، و سعی می کند دلایل اصلی این علائم را بیابد و آنها را حل کند. او با تمرکز بر هر دو نیاز، به جای اینکه فقط روی یکی از آنها متمرکز شود، به پیشرفت شما در درمان بیشتر کمک می کند.
روشن است که تنها هدف درمانگر این است که می خواهد به شما کمک کند. به عبارت دیگر، او روی تامین نیازهای خودش متمرکز نمی شود، زیاد در مورد خودش صحبت نمی کند، اطلاعات شخصی را که برای شما ارزش درمانی ندارند افشا نمی کند، و از شما نمی خواهد کاری که ربطی به اهداف درمانتان ندارد انجام دهید.
مشاور می داند که ممکن است پاسخ همه سوالات متداول روانشناسی را نداند، یا نتواند در برخی زمینه ها به شما کمک کند. او صادقانه به اشتباهاتش اعتراف می کند، از بازخوردهای واقعی شما استقبال می کند، و از آنها به عنوان تجربیات یادگیری بهره می گیرد تا در کمک به شما و تامین نیازهایتان در آینده بهتر عمل کند.