بیت کوین از یک سری کد تشکیل شده است که این کد ها تحت یک سیستم، رمز نویسی شده اند. سیستم رمز نویسی شده یک الگوریتم ریاضی است. این الگوریتم باید حل شود تا بیت کوین بوجود بیاید. این الگوریتم با پردازش کامپیوتر های مختلف قابل حل است. برای به دست آوردن بیت کوین نیاز است که افراد آن را استخراج کنند. با حل شدن هر قسمت از الگوریتم مقداری بیت کوین به فرد داده می شود که این عمل را استخراج بیت کوین می گویند. در حل الگوریتم هر چه قسمت های حل شده بیشتر شود حل الگوریتم سخت تر می گردد. برای استخراج بیت کوین نیاز به یک کامپیوتر است که دائم در حال پردازش باشد. راه حل بیت کوین 64 مرحله می باشد که این 64 مرحله با کامپیوتر روشن، 2 تا 3 روز طول خواهد کشید. اگر تعداد کامپیوتر ها بیشتر شود تعداد بیشتری بیت کوین استخراج می شود. ماینر ها بیشترین سود را در استخراج از بیت کوین ها به دست می آورند.

بیت کوین را می توان به دو روش ذخیره نمود، روش آنلاین که در اینترنت ذخیره می شود و روش آفلاین که در یک درایو سخت افزاری ذخیره می گردد. هر دو روش مزایا و معایب خود را دارند. روش سرد یا همان آفلاین امن تر از روش ذخیره سازی گرم است اما اگر سخت افزار و درایو به نحوی از بین رود یا دزدیده شود همه بیت کوین های ذخیره شده نیز از دست می رود. از سال 2011 تا سال 2013 بیت کوین توجه بسیاری از افراد و مسئولین را به خود جلب نمود زیرا بسیاری از افراد به دلایل مختلف، نقل و انتقالات و تراکنش های مالی خود را با استفاده از بیت کوین انجام می دادند.
ماینر ها که گروه و شبکه ای بزرگ از افراد هستند بر تمام امور مربوط به بیت کوین نظارت می کنند. حقوق این افراد نیز بیت کوین های جدید است که با فروش بیت کوین می توانند آن را به پول رایج تبدیل کنند. کار ماینر ها محافظت از تراکنش های بیت کوین است.

بیت کوین حاوی یک دیتا بیس به نام بلاک چین است. این دیتا بیس در واقع کیف پول افراد می باشد که برای هر فرد منحصر به فرد است. تراکنش های انجام شده، در دیتا بیس ثبت می شود. به همین دلیل کلاه برداری به حداقل می رسد زیرا افراد نمی توانند تراکنش های تکراری و بیت کوین انجام دهند. شبکه ها وظیفه ثبت و نقل و انتقال تراکنش های بیت کوین را بر عهده دارند از این رو ثبت تراکنش های تکراری صورت نمی گیرد.